Plaza Faciası

Günaydın,
Bu sabah şirketcek(ma aile, kureyş kabilesi gibi) Emirgan Sütiş’e kahvaltıya gittik. Pek tabi hesabı firma karşılıyordu. Rahatlıka tahmin edebileceğiniz üzere, kurumsal şirket profilimizle örtüşen son derece saygın, görgülü, edepli bir şekilde mütevazi kahvaltılarımızı yaptık, iki fincan çayımızı içtik, hoş sohbet ve tebessüm içinde departmanlar arası iletişimi arttırdık sonrasında da ofisimize geri döndük.
Hayır tabiki böyle olmadı.

Keşke olsaydı... o zaman hiç bu ileride anlatacaklarım yaşanmazdı.
Öncelikle neredeyse hiç konuşmadık, konuşmayı bırakın birbirinin yüzünü gören dahi olmadı, kimse tabaklardan başını kaldırmadı, bedavayı görünce en ufak tefek iştahsız olanımız bile ipten halattan kurtulmuşcasına pastıramay jambona saldırdı. Çamış gibi çay kahve içildi. (dayanamayıp garsona ne kadar sıvı tükettiğimizi sorduğumda yaklaşık seksen litre suyu bizim masanın tükettiği gerçeğini öğrendim, utandım) Menemen isteyen sucuklu yumurta da istemekten geri durmadı. Yetmedi ızgara hellim de istedi o da yetmedi herşeyin üstüne bir porsiyon kıymalı börek daha yedi. Hiç daha önce kahvaltı üstüne üç türk kahvesi içenini görmemiştim onu da gördüm.
Desem ki diğer müşteriler kahvaltılarını bırakıp bizi izledi, yalan olmaz. Çaktırmadan kameraya alanını bile gördüm.
Durun dedim, bu deliliğe bir son verin dedim ama kimse dinlemedi beni ya da çatal sesinden duyamadı.Neyse ki sonunda Sütiş’in sucuk peynir ve yumurta stoğu sona erdi bizlerde mekanı terk etmek zorunda kaldık(Allah şükür)
Buraya kadar herşey her kadar hayvanca görünse de yine de biz aç sefilleri düşününce normal sayılabilir ancak asıl hikaye ofise döndüğümüzde başladı.
İlk on beş dakika sıradan ve sessizdi.
Sonra insanlar yavaş yavaş ofisten çıkmaya başladılar. Ayağa kalkıp ne oluyor diye baktığımda ofiste beş kişinin kaldığını gördüm. ( atmış sekiz kişiyiz bu arada) Önce ne olduğunu anlayamadım. Yangın tatbikatı mı var? Savaş mı çıktı, toplu işten çıkarılma mı var acep, gibi irrasyonel cevaplar aradım ancak bulamadım.
Çok geçmeden aradığım cevap beni buldu. Daralıp yüzümü yıkamak için tuvalete gittiğimde bir tokat gibi yüzüme çarptı da denebilir. Hatta daha da doğrusu burnuma kulaklarıma.
Tuvaletteki dört kabinde doluydu. Koku akıl almaz bir boyuta ulaşmıştı ve gürültü... evet ses değil gürültüydü, içerideki.
Nasıl desem “borozavari ses” o denli yüksekti ki çeşmeden akan suyun şırıltısını dahi duyamıyordum. Sesler kapalı mekan içinde duvardan duvara çarpıp daha da güçleniyordu. Kendimi tuvaletten güçlükle atabildim. Kendimi pis hissediyordum hemen üst katın tuvaletine çıktım ama durum aynıydı, iki alt kata indim yine aynıydı, bir alt kata daha indim o da aynıydı.
Sonunda anladım ki şirket olarak büyüme ve genişleme vizyonumuzun bir adım ötesine geçip plazanın tüm tuvaletlerini ele geçirmişiz. Bir noktadan sonra bırakın tuvaleti kullanmayı artık koridora çıkamaz oldu insanlar. Ben de bir pet şişe su alıp yüzümü bahçede yıkama yoluna gittim.
Bu olayları takiben şirkette işler de beklendiği üzere karıştı.
Telefonlar masaların boş oluşu yüzünden cevaplanamadığı için müşteri memnuniyeti diye bir şey kalmadı.İş akışı yerle yeksan oldu. Operasyonel kayıp zirveye çıktı. Üç kişi gaz zehirlenmesinden hastaneye kaldırıldı, iki hamile bayandan biri düşük yaptı diğeri erken doğum. (çocuğun şaşı olduğu söyleniyor)
Son aldığım bilgilere göre plaza da yetmemiş yandaki iş merkezine de dadanmışız. Açıkçası her an bir dış müdehale bekliyorum. Şu kapı az sonra kırılıp ne dolap dönüyor bu şirkette diyerek gaz maskeli eli silahlı adamların içeri dalması inanın an meselesi.
Maslağın karantina bölgesi olmasını, ofis arkadaşlarımın görüldükleri yerde vurulmasını ve biran önce bu ofisten tahliye edilmeyi talep ediyorum.
Tedirginim korkuyorum ve kedimi özledim. Masamdan kalkmaya çekiniyorum ürküyorum.
Lütfen sesimi duyan birileri benim adıma yardım çağırsın.
...
Oh Cuma Cuma geyiğimi de yaptım rahatladım ama Pazartesi bu şirketten çok adam gönderilir benden söylemesi.
Daha ciddi bir Cuma da görüşmek üzere.
Herkese iyi tatiller. Kendinize iyi bakın.