Bilinmezlik içinde yatıyorum yatağa.. Cidden bu şekilde. İyi yattığım kötü uyandığım. Dünya yansın deyip de kelebeklere günaydıın dediğim çok sabah var.
Delilik işte. Psikiyatlara sorsanız bipolar derler.
Sabah velev ki iyi uyandım bu sefer de diğer bilinmezlik kurcalıyor kafamı. Kahvemi yudumlayıp sigaramı tüttürürken acaba diyorum bugün nasıl olacak? Günler hiç de öyle rutin falan değil. Bugün Batu tv yayın akışında nelere olacak diye heyecanla bekliyorum.
Komedi mi, macera mı, korku mu?
Aslında hoş. Beklenmedik. Elimde bir program olsa bu kadar zevkli olmazdı zaten. Küçük gibi görünen işler var mesela. İşe gitmek bir tanesi de. Hiç de öyle küçük iş değil özünde. Yarış. Savaş. Mücadele.
Motora atlayıp yola çıktım bu düşünceler eşliğinde. Küt dedi arkadan bir şey çarptı daha 5. dakikada. Neredeyse durur poziyondaydım dengem bozulmadı devrilmedim. Dönüp baktım arkama, adam arabanın içinden bağırıp çağırıyor. Ön kaportası yerde. Motorda en ufak çizik yok. Ne nereye çarptığını anladım ne de nasıl çarptığını. Kısa boylu orta yaşlı bir herif ama nasıl bağırıyor. Dellendim. Nevrim döndü. Büyümeye yeşilleşmeye başladım. Beni bilenler bilir. Sinirlendiğimde içimden başka bir şey çıkar. Kavga kısmını çok uzatmayacağım. Fiziksel bir çatışma olmadı zaten. Olsun istemiştim aslında ama tuttum kendimi. Adamı muazzam bir şekilde tehdit ettim. Öyle böyle değil. Sağdan soldan gelen amcalar da sağolsunlar dahil oldular olaya. Hep beraber adama kibarca trafik dersi verdik. Omurgasını ense kökünden söküp çıkarmamak için epey çaba sarfettim. Tutamadım, yer yer Beşiktaş eşrafının kulaklarının pasını silecek şekilde küfürle aydınlattım caddeyi. Adam daha fazla uzatamadı konuyu. Bakışlarımdan hissetmiş olmalı. Zira sağ elimin çenesinin sol köşesiyle öpüşmesine ramak kalmıştı.
Motora binip kaskın camını kapattım. Gazladım. Bir gülme geldi. Kimsin lan sen dedim kendime. O nasıl bir bağırmaydı öyle. Nasıl bir gözdağı vermek. Nasıl bir öfke. Mahallelerde görürsünüz, erkek kediler kavga etmeden önce yarım saat boyunca yüzyüze bağırışıp dururlar. Bizimki de o hesap. Sonra biri kaybettiğini anlayıp yoluna gider. Ya da boyun eğmez kapışırlar. Adam kesinlikle doğru kararı aldı. İçgüdüler yalan söylemez. Dinledi. Hayatta kaldı.
Sakinleştim yol boyunca ama anladım da.
Bugün gerilim filmi var ekranda.
Ofise geldim. Geldiğim gibi de doğruladı hayat. Müdür’üm işe gelmiş köpürmüş vaziyette. Batu dedi ofisi ateşe verip çıkıp gidelim. Gerçek cümledir bu bu arada. İlk an o kadar güzel ve yapılabilir geliyor ki bu tür cümleler. Birazcık itseniz yakar geçerim.
Açık açık yazamayacağım işle ilgili cins gelişmeler söz konusu. Durup sakinleşelim dedik. Olmadı. Olmadığı gibi aramızda konuşurken başkaları da duydu. O da müdahil oldu. O, bu, şu, öteki derken yayıldı. Onlar da gazladı. Toplu histeri yarattık ofiste. Ellerinde tırpanlar Frankenstein’ın şatosunu basmaya hazır bir grup öfkeli kalabalığız şuan. Asabım iyiden iyiye bozuk.
Bilmiyorum ne oluyor. Yıldızlar ters açı mı yaptı. Satürn omzumuza mı çarptı. Dev beddua mı aldık. Bozuk balık mı yedik. Parafin mi içtik. Cin mi sürttü. Lanet mi dürttü.
Hatunla da aramız limoni.
Memleket mahşer yeri. Bok olduk iyice. Yok oluyoruz göz göre göre. Tek yaptığımız da oturup izlemek.
Kader mi diyelim? Kader ne ki. Desek ne olur ayrıca.
Bugün böyle de yarın değişiyor mu? Her gün başka bir bela.
Sabretmek mi lazım defolup gitmek mi?
Bağırıp çağırmak yetmezdi de dövmek mi lazım dı kısa adamı...
Uzunu da.
Fayda zarar dengesi iyiden iyiye zarar yönüne döndü.
Rasyonalite bitti.
...
Ay doğuyor,
Kurt uluyor.
Yatıp kalkıp. Kabusa uyanıyorum.
Kol kırık, Parmak kesik. Yere dökülen bağırsak.
Kaotik sarmal döngü.
Kuyunun dibi.
Çirkin kızın saçı.
At kafası.
Göze giren sinek.
...
Kafa karışık,
Mide tükenik,
Ruh bozuk bitik eriyik.
İsyan eden mavi çirozlar da umrunda değil.
Florasan kılıçlı sahte sövalye de.
İstemiyorum havada aşk kokusu falan
Mümkünse dans eden penguenler de artık bir dursun.
İyisinin de kötüsünün de canı cennete.
Bugünlük film bitsin.
0 yorum:
Yorum Gönder