Izdırap

Tamam nasıl istiyorsan....
Anlatacağım.
...
...
İn sahile,
Ama elinde sıcak koyu güzel bir kahve sakın olmasın.
İki lira ver atla karşına çıkan ilk vapura
Soğuğun boğazını acıtmasını falan umrusama hiç,
Yağan yağmuru da,
Islak da olsa dışarıdaki ahşap sıraya otur
Ellerini asla cebine sokma
Bırak dişlerini de sıkma,
Gevşet o gergin çeneyi
Biliyorum epey üşüyeceksin
Ama olsun,
Şimdi üşümen lazım.
...
Yavaş yavaş hareket etmeye başlayınca gemi,
Kapa gözlerini,
Zorlamadan, çok fazla sıkmadan.
Çok derin bir nefes al şimdi
Güven bana,
Bir an garip gelebilir tabi
Belki bilirsin çok soğuk da yakar aynı,
Çok sıcak gibi
Ama hayır titreme,
Yapma
Çok üşüsen bile görme, umursama, kulak asma içindeki ısınmak isteyene
Şimdi üşümen lazım.
...
Mora dönmüş ellerini sok cebine,
Ama orada durmasınlar
Çıkar cebinden eline gelen ilk ne varsa
Anahtar, kalem, fiş belki bir kaç da bozuk para
O çıkardığın her neyse onu çok sıkı tut.
Öyle değil,
Daha da sıkı,
Daha da fazla sıkı tut,
Sahip olduklarını.
Çok daha fazla sık, öyle çok sık ki elini acıtsın
Yumuşak köşesi bile canını yaksın
Senin olanı o denli çok sık ki, artık ona sahip olmak acı verir olsun.
Bırakmak yok,
Sık.
Üşümek yok,
Devam.
Arada derin nefes almayı da unutma ki daha çok ciğerlerin yansın.
Sil o kristalleşmiş göz yaşlarını
Devam dedim devam, duramazsın, devam.
Dayanılamaz mı oldu acın?
Ha oldu mu söyle? Hayır olmadı olamaz
Şimdi elindekileri iki elinle sıkmaya başla
Sık.
Elindekinin etine girmesini istiyorum henüz girmediyse o sonsuz acı içine,
Elinin üstüne otur
Islak olduğunu biliyorum ürpermiş kıçının
Ama otur
Sıkmaya devam et. Et et et et. Et
...
Tamam bırak.
...
Takatsiz buz keşmiş kanayan eline bak,
İyi bak.
Seni diyordun, anlamak istiyorum
İşte şimdi en yakındasın.
Belki şimdi anlarsın
Her el sıkışımdaki sonsuz ızdırabı
Ya da boşver anlama,
Dedim ya,
Epey bir üşümen lazım.