Değişim

Her şey, bir şeylerle başlar.
Başlar elbette...
...
Ama başladığı gibi gitmez,
Bitmez de...
...
Bu sahip olduğum kafa yapısı mı, ruh hali mi, karakter mi, yoksa delilik mi artık adını ne koyarsak koyalım,
Nasıl doğduğunu,
İçimde nasıl zamanla yer ettiğini,
Sonunda her yerimi kapladığını,
Beni ben yaptığını bilmiyorum,
Bilmemekten de öte,
Anımsayamıyorum.
Kesin olan tek şey,
Bir zamanlar farklıydım,
Şimdi olduğum... bu şeyin... tam tersi olduğum zamanları biliyorum.
Farklı olmadan önce daha farklıydım,
Öncesinde ondan da farklı
Sonra daha da farklı oldum.
...
O...
O, şimdide çok eskide kalmış olanı,
Beni parçalamış olanı,
Her darbesiyle beni değişime zorlamış olanı,
O anları...
Sırf bu kadar çok oluşları yüzünden hatırlayamıyorum sanırım.
...
Tarih kitabından bir sayfa gibi,
Uçağın ardında bıraktığı beyaz çizgi gibi,
İlk aşkın sızısı gibi sanki
...
Uzak.
Çok uzak, eski bir ben silüeti var hala aslında aklımda
Adını anınca dağılıp giden bir bulut gibi kırılgan.
...
Yarın gelecek olan her yeni an,
Her aşk, her buhran,
Her ilham,
Her yeni algı,
Yaşandıktan sonra içimden bir ses burada da duramazsın artık diyecek biliyorum.
Sıradaki diyecek.
Kedi gibi tırmalayıp rahatsız edecek,
Tutup çekecek,
Arkama geçip itecek.
...
Bir gün biter mi bu farklılaşma?
Gelir ve geçer mi? Durmak bilir mi?
Hiç sanmam.
Dinmek bilmeyen gözlerimin arkasındaki bu hızla...
Ya da
Akmak bilmeyen bu zamanda,
O hep olacak.
Bitmek bilmeyen sonsuz değişim, hep gelecek.
Bana yolun başını değil, devamını düşündürecek.