Kendi Yolculuğum

Mum ışığında aydınlanan tuşlara basmakla başlayan bir yolculuk bu...
İlk yazdığım,
Hemen hemen her seferinde adım soyadım,
Sonra alakasız kelimeler ,
Ardından anlamsız boş saçma cümleler...
Derken;
O anlamsız kalabalık kendi içinde bir anlam aramaya başlıyor,
...
Geri çekilip uzaktan bakıyorum...
İki üst satırda aniden bir kelime ilişiyor gözüme... lanet olsun ne kadar da güzel,
Ne kadar da...
Bu hissettiğim için,
“Tam yerinde”
Ya peki başı...? sonu...?
Bu kelimeyi kusursuz yapacak,
İçimi titretecek,
O vurgusu,
Devamı... ?
...
Birden o garip,
Muhteşem his yine doluyor içime,
Mutlulukla anlıyorum...
...
HAHAHAHA...
Biliyorum buralarda bir yerde gerisi.
...
Başlıyorum.
Buradayım, şimdide,
Dünde,
Ve hatırlıyorum bunu yazdığım zamanı,
...
Nasıl anlatılır...?
Tüm zamanlar üstüste...
Tekrar ve tekrar...durmaksızın aynı yerde.
Aslında sonsuzluk geçmiş bu anın üstünden
Öncede yersiz sanıp, bilip bilmeden attığım binlerce düğüm...
Şimdi görüyorum,
Bir araya gelince bir çözüm.
Başka bir çıkış noktası.
...
Düşünüp de dillendirmek,
Kaygıya düşüp, kurup, bozup yüceltmek değil gereken,
Ben,
Bana dair bir hikayenin içindeyim,
Tüm kelimeler henüz önümdeki sayfada yoksa bile,
Biraz daha derinde
Ama hissediyorum, bulmak için doğru yerdeyim,
...
Kendimdeyim.