Kalıbın Hükmü

Dün akşam itibariyle görünmez bir kaza geçirdim.
Hiç zaman kaybetmeden hastaneye gittim tabi,
Doktor dedi sol elin hafiiiifçe hasar görmüş Batucum,
Ama sıkıntı yok kopan sadece birkaç parça etin.
...
Güzel güzel pansumanımı yaptılar hemen,
Dikişlerimi attılar sıkı sıkı,
Yakışıklı tetanoz iğnemi de vurulup, çıkışda da bolca parayı kendilerine bayılınca,
Yalan değil madden, manen epey bir hafifledim.
...
Aslında acı kısmını bir kenara atarsak hastane hali ilginçti bile diyebilirim,
Farkettim ki insanların size karşı olan tavırları yaranızın olduğu yere göre değişiyor.
Daha önce apandisit, kapıya parmak sıkışması gibi hiç de karizmatik olmayan problemler için gittiğimde bu kadar saygılı davranılmamıştı.
Oysa bir de dün yanıma gelip olayın nasıl olduğunu soran adamı görmeliydiniz,
Bir kaç kişiyi öldürdüğümden emin gibiydi.
Bariz şekilde çekiniyordu yüzüme bakmaya,
Anladım ki ne yaparasanız yapın eğer elinizin üstünde bir kaç tendomunuz görünüyorsa insanlar asla inanmıyor bir kavgadan çıkmadığınıza.
Hele bir de aşı için kolunuzu sıvayın,
Dövmelerinizi, kalın kolunuzu görsünler tamam.
Doktor bile abi demeye başladı sonunda,
Elini hızlı tutup, mümkün olduğunca az konuştu.
Hemşireler normalde azarlar,
Onlar bile çay içer misiniz diye sordular.
...
Komikti.
...
Hayır değildi,
Kötüydü.
...
...
Her yerde korkunun egemenliği.
Her yerde kalıbın hükmü.
Bilemiyorum artık bir değeri var mı,
Kimse dinlemedikten sonra gerçeği söylemenin.