Bu sabah biraz duygusalım.
Eveeet an itibariyle artık bu ofiste bir masam, sandalyem, ya da bilgisayarım yok...
Yeni gelene işleri devretmek için masamı boşalttım. Pılımı pırtımı topladım ve geri sayıma başladım.
Bu yazıyı da ofisin diğer ucunda daha önce hiç oturmadığım bir masada yazıyorum.
Hiç de fena değilmiş aslına bakarsanız başka bir yerde oturmak.
Bu da bir başka bakış açısı sonuçta...
Dediğim gibi bu artık Maslakta son haftam ama dahası da var;
Yüksek ihtimalle bu ay beşiktaşta da(şu anki evimdeki yani)son ayım olacak.
Bu hafta işi değiştiriyorum,
Önümüzdeki ay evi,
Şubatta kim bilir başka neyi...
Geçen hafta farkettim bazen ofiste kalemlikle, ataçla
Evde de duvarla, masayla konuşurken buluyorum kendimi
Onlara soruyorum; Daha iyi olacak her şey değil mi?
Üstesinden gelebiliriz öyle değil mi?
Kendimi bunu yaparken bulduğumda üzülüyorum,
Bazen çok,
Bazen o kadar değil
Çünkü duvarlar cevap vermiyor...
Kalemliğinse dediğimi anladığını bile sanmıyorum
Hoş bir şey değil yani herşeyin değiştiği bir dönemde yalnız olmak,
Desteksiz kalmak.
...
Ailem, dostlarım hemen küfretmesin yalnız mı bıraktık seni vefasız diye...
Belli ki bu daha çok bir sevgili meselesi...
Eksik olan o ruh eşi...
Bazen çok hoşuma gidiyor bu ruh eşi doğru kişi vesaire durumları
Bir yanım deli gibi küfrediyor aşka, ilişkiye, yürütülebilirliğe
Çok küçük bir yanımsa hala belli ki umut dolu
Tanrı fikri gibi aynı;
Gerçek mi değil mi bilmiyorum ama düşününce huzur veriyor.
Olmaması fikriyse zaman zaman basıp boğazıma bunaltıyor,
Tüm gücüyle boğmaya çalışıyor...
Şimdi yaptığı gibi,
Neyse çıkalım bu kuyudan
Sona doğru biraz dalga geçelim,
Takmazsak biliyorum bu da geçecek
Umursamazsam silinecek.
...
Haklısınız bu sabah biraz fazla efkarlandım sanki...
Neden bilemiyorum belki o üçüncü kahve kafamı güzel yaptı,
Kimbilir belki de dün izlediğim filmden sonra bir romantizm yaşayasım tuttu...
Ayrıca ne alakası var ki
Pek tabi yalnız değilim ben,
En başta Pötürcük var ruh eşim,
Her halime destek,
Benim uzun tüylü, şişko güzel kedim.
0 yorum:
Yorum Gönder