Nefes

Öyle “her zamanlar” biliyorum ki hep tek başıma ağladım.
Oysa,
...
Bir nefes,
Bir nefes daha istiyor insan yanı başında.
Dost, sevgili hatta düşman bile olsa bir nefes istiyor.
Aksi büsbütün hiç olmamak gibi
...
Duymak istiyor kendi dışında, güzel bile olmasa bir başka sesi daha,
Dokunmak istiyor soğuk ve pürüzlü bile olsa bir diğer tene,
Paylaşmak istiyor avuçlarının arasında tuttuklarını ,
Ve tutamadığı,
Sahte hayal bulutlarını,
...
Dostlar istiyor yanında,
Sağlı sollu peşi sıra
Boy boy, şekil şekil her yanda,
...
Konuşmak hepsinin en büyük hakkı,
Her biri tabi ki başka bir konunun müstesna kompetanı
...
Herşeyin düzeleceğini söyleyen bir ana, bir baba arasın diye bekliyor insan,
Uzaktan da olsa,
Oğlunun buruk acısını hissedip,
Yalandan gülümseyen,
...
İçip içip sevişmek istiyor insan,
İçmeden de sevişmek istiyor,
Kahvaltıdan önce de, yemekten sonra da koklayası geliyor kadınını,
Kavga etmek istiyor bazen,
Ardından barışıp yine sevişmek istiyor,
..
İnanılmak istiyor,
Düşmüş bir tanrı gibi ümitsizce sevilmeyi, tapınılmayı bekliyor,
Küçük küçük,
Boş boş duvarlara bakıp aklına o eski güzel günler geldikçe
Belli belirsiz gülümsüyor,
...
Ama o da,
Hemen silinip gidiyor...
...
Yalnız olmamayı diliyor insan,
Acılar artık doysun diye yakarıyor kadere,
Bataklığa dönmüş kalbi kuruyup gitsin diye yalvarıyor kederi,
Hiç olmuyorsa öleyim diyor insan,
Ama,
Olmuyor.
...
...
Öyle de olmuyor
...
Böyle de olmuyor
...
Hiç bir şey yerine oturmuyor,
...
Bu yaralı, çizik, kanlı gövde,
Benim kendi etim,
Bu sönük karanlık gözler,
Benim kendi kaderim,
Bu okuduğunuz hüzün,
Benim tek başıma aldığım,
O zayıf tekil nefesim.





Mutlu olun, kedileri sevin
Benim gibi olmamanız dileğiyle
Görüşmek üzere