Karşıt Olmak

Günaydın,
Bu sabah otuz yıllık hayatımda en ağır basan kişilik özelliğimi farketmiş bulunmakyatım. Nedir nedir diye çığlıklar atarak sorduğunuzu duyar gibi oluyorum. O halde sizleri daha fazla bekletmeden söyliyeyim; Kendisi muhalefet olmak. Türkçe konuşayım; Karşıt olma durumu.
Karşı olma durumu dediğimde sakın bunu sadece iyi anlamıyla algılamaya kalkmayın, yani ben kötülüklere, başı bozukluğa savaş açmış tüm bunlara karşı çıkan gibi yüce bir tutum içinde falan değilim.
Ben herşeye karşıyım.

Bunun ne kadar yorucu bir tavır olduğunu inanın yaşamadan bilemezsiniz. Bu arada herşey diyorsam ciddi şekilde herşeyi kasttettiğim için böyle söylüyorum. Yani şimdi karşıma geçip deseniz ki ekmek 1 tl (doğru ya da yanlış) büyük ihtimalle benim ona da karşı çıkasım gelecek. (büyük ihtimalle falan değil alenen 1 tl olmadığını kanıtlamaya kalkarım) Daha ciddi konular içinde bu tutumum devam ediyor.
Birileri bir ortamda çıkıp tanrı var dese yok diyesim, tanrı yok dese, hemen var diyesim geliyor.(dikkat edin diyesim geliyor diyorum, atlamıyorum hemen) Biliyorum şimdi monitörlerinizin karşısına geçmiş ne tür bir manyakla karşı karşıyayım Allahım diyorsunuz. Haklısınız da. Gerçekten haklısınız ama sakın daralıp sıkılmayın zira yalnız değilsiniz çünkü çoğu zaman bende kendim için öyle söylüyorum. Kaldı ki manyak olma durumun aslında zararsızdır, etkileri en fazla beni dinleyen insanlarda aşırı yorgunluk, çift görme, major depresyon gibi hafif şekilde kendini gösterir. Her neyse karşıt olma durumuma geri dönelim.
Çok eminim ki bu tutumum çok küçük yaşlarda kazandığım bir özellik. Nasıl bu kadar emin olabiliyorsun derseniz, şöyle açıklayabilirim;
Hayatımla, başlangıcından bu yana hayatımla.
Annem ve babam ben yedi yaşındayken boşandılar. Hatırlıyorum da o gün annem bundan sonra birlikte oturmayacaklarını söylemişti.
O an en çok istediğim şey bir an önce büyüyüp evlenmekti.
Hatanın onlarda olduğundan emindim, bir ilişkiyi devam ettirebilecek niteliklere sahip olamayanlar onlardı. Ben öyle olmayacaktım.
Burada başladığını sanıyorum. Artarak devam etti. İnsanlar ne yapıyorsa tam tersini yapabilmeli, onlar ne düşünüyorsa aksini düşünebilmeliydim. Doğru olanı ancak bu şekilde bulabilirdim.
Asla çoğunluğun yaptıklarını örnek almadım.(ya da alamadım) Evde tek çocuktum, toplum içinde de tek çocuk olarak kaldım. Bir kez olsun sigara içmek istemedim, orta okulda herkesin tuvaletlere doluşup fosur fosur içtiği zamanlarda onları görüp daha çok nefret ettim.
Futbolu hiç sevmedim, maça da bir kez olsun gitmedim. Herkes köpekleri severken ben kedilerde başka şeyler görmeyi seçtim.
Üniversite hayatım boyunca alkol kullanmadığımı biliyor muydunuz? Herkes kullanıyordu ben kullanmamalıydım.
Bu eften püften örnekleri uzattıkça uzatabilirim ama önemli olan bunlar değil. Önemli olan sebebi, sebepleri.
En başta güvensizlik.
Evet bir parça güvensizlik. Yeri gelmişken size de sorayım; siz güvenebiliyor musunuz birilerine? Ben kelimenin tüm anlamlarıyla dolu dolu diyebiliyorum ki “hayır”. Dolayısıyla hiç kimsenin dediğine de inanmıyorum. Hatta bırakın başkalarının dediklerini, kendi dediklerim bile çoğu zaman bana şüpheli geliyor.
Çünkü bana, pek öyle bir şeyleri bilebilecek bir türmüşüz gibi gelmiyor. Kapasitemiz yeterli değil.
İşte asıl mesele de bu...
Farklı olmak istiyorum, bu türden, türümüzden farklı olmak istiyorum, hep istedim.
Çünkü farklıdan da öte “fazlası” olmak istiyorum. Bu bedenden, bu akıldan, bu bilindiklikten, bu sıradanlıktan fazlası olmak. Kalıba girmiş, kabul görmüş olanı benimsemiş, alışkanlıklar içinde erimiş bir mahluk olmaktan kurtulmak...
Dahasını görmek istiyorum.
Herşeyi karşıtıyla çarpıştırmak, gerekirse parçalayıp tuz buz etmek, gerçeğe ulaşmak istiyorum.
Evet malesef imkansızı istiyorum, ama istemeye yine de engel olamıyorum.
Sarsmak istiyorum, bozmak istiyorum, kedi gibi tırmalayıp kanatmak istiyorum... Olmuyorsa da denerken ölmek istiyorum.
...
Karşıt olmak
Ne olursa olsun bilinenin karşısında durmak istiyorum.
Zira bildiğini sanan zihne asla güvenmiyorum.