İç Adam

29 Aralık 2011 Perşembe 1 yorum


Bu sabah evden çıkıp servise doğru yürürken henüz açılmamış dükkanların vitrin camlarında yansımamı gördüm.
Karanlık sokağın içinde yine karanlık giyinmiş beyaz suratlı bir adamdı.
Önce uzaktı, yürüdükçe yakınlaştı, bir kaç adım sonra tam karşımda duruyordu.
Yüzümü gördüm.
Çok uzun zamandır hissedemediğim bir şey hissetim o an.
Bunu daha önce söyledim mi emin değilim, ben bazen aynalara hiç bakamam.
Gördüğüm şeyi çoğunlukla sevmiyorum.
Bu konuyu daha önce uzun uzun düşünmüştüm. Neden bakamıyorum kendime diye.
Başta bir sürü fikir geldi aklıma; daha önce yaptıklarım... yaşadıklarım... seçimlerim... pişmanlıklarım mıydı mesele?
Sonunda öyle bir şeyler olmadığnı anladım.
Ama anlamak çözmeye yetmedi tabi ki. Bazı şeylerden düşünerek asla kurtulamıyorsunuz.
Mesele aynada gördüğüm adamın bana ihanet ediyor olduğunu düşünmemdi.
Ben gibi davranamıyordu.
Nerede durması gerektiğinden hala tam emin değildi. Eninde sonunda öyle ya da böyle bir doğrusu bir yanlışı vardı kafasında. Ben gibi yaşamıyordu.
Ne olursa olsun tutunmak istiyordu bir şeylere. Olması gerektiği kadar sınırsız ve sakin değildi.
Aslında mesele böyle olmasından da öte istemiyordu bunu tüm kalbiyle.
Bu sabah öyle değildi.
Yansımamdaki gözlerde başka bir şey farkettim.
Denemek için yavaş ve derin bir nefes aldım. O zaman anladm. Sonunda soluduğum şey uyumdu.
Güzeldi karşımda duran. Boş sokakta bana eşlik eden kedilerle dakikalarca durup kendime bakmadım tabi. Bir kaç saniye sürdü.
Sonra servise atladım ofise geldim. Geldiğim gibi de ilk işim tuvalete gitmek oldu.
Gidip bir kez daha baktım aynadaki adama.
Sevindim. Hatta sesli bir şekilde güldüm de. Anlık değildi sabah yaşadığım.
Daha önce hiç bu kadar kendinden emin biri görmemiştim.
...
Bu sabah...
Bu sabah çok güzel,
...
Bu sabah,
Bunca zamandan, bunca yaşantıdan sonra,
Sonunda tüm sahip olduklarım ve olmadıklarımla, dışa bağımlı olmayan bir mutluluktan bahsedebiliyorum.
Bunca buhranın, keşmekeşin, kalp ve zihin acısının içinde bir dinginlikten,
İçin dışın bir olmasından,
Bir huzurdan bahsedebiliyorum.

1 yorum:

  • Cebimdeki renkler dedi ki...

    Bende de olurdu eskiden o uyumsuzluk hali ve tezahürü huzursuzluk. Ben de aynada gördüğüm an kendimi kötü kötü bakar ve söylenirdim. Şimdi o uyum için şükrediyorum hatırladıkça eskileri...

 

©Copyright 2011 Taboo | TNB