Rüzgar Üstümde

Ölüp gitmek bir hamak üzerinde, hafifçe esen rüzgar altında...
Son kokladığım kadının kokusu hala burnumda
Kafamda güzel olduğunu sandığım tek tük anılar
Ağlayamıyorum, içimden gelmiyor
Ama aslında tam sırası

Çok bilindik kıyıya vuran dalga sesleri
Bir parça kum var sağ elimde
Külçeleşmiş bacaklar gövdemin altında
Düşününce aşık olmayı da başaramamışım, insan olmayı beceremediğim gibi

Bir tutam kan olsun ağzımın kenarında
Dudaklarım mor, tırnaklarım mor, ellerim soğuk
Ya da onlar nasıl istiyorsa öyle olsun cesedim
Veremediğim kalbimin bir diyeti

Yutamadığım pişmanlığın yumruğu boğazımda...
Ama bir ufak huzur olsun içimde...
Sömürü değil, ölmek belli ki en iyisi...
Kumun altında...
Rüzgar üstümde...
Kalbimde tüm kırdığım kadınların kokusu...