Durmuyordu Rüzgar

Hiç çıkmak istemiyordum evden.
Kahvem, sigaram. Bahçede beyaz sarı sümbüllerim.
Sabahın beyaz karanlığında melankoli yapmak daha doğru geliyordu bugün.
Yaşıyor olmanın yükü dünden de beterdi.

Nefes alıyor olmanın iç karartan, ölmek isteği uyandırtan sorumlulukları var.
Oysa tüm yapmam gereken sadece kendime bakmak. Doymak. Hayatta kalmak.
Herkes gibi yapıyorum bir şekilde.
Her geçen gün daha da zorlaşıyor sanki.
Hayatta kalmanın bedeli hergün daha da mı ağırlaşıyor?
Değer mi değmez mi diye düşündürüyor artık beni.
Belki yaşlanmışımdır artık. Gücüm kalmamış olabilir.
Belki halim yoktur sürekli direnç göstermeye.
Belki hayal gücüm, umutlarım kurumuştur. Çıkar bir yol, özgür bir gelecek göremiyorumdur.
Ya da belki sadece sıkılımışımdır.
Sadece mi? Bu sadece değil. Hayır. Bu delice. Delice sıkılmış olabilirim. Deliliğin sonra ki safhasına geçmiş bile olabilirim.
Varolmanın panik atak geçirten bu ağırlığı. Bu ara vermeden oradan oraya hareket ediş.
Bu telaş. Yetişme çabasıı bir yerlere, bir şeylere.
12 yat. 7 kalk. 9 çalış. 12 ye. 18 defol git artık evine.
Zamana uyma zorunluluğu.
Ve duramayış.

Hiç çıkmak istemiyordum evden.
Sabahın beyaz karanlığında sessizce durmak istiyordum pencerenin önünde.
Durmak durmak durmak ve durmak. Şarap, sigara, unutmak, unutulmak. Mümkünse yokolmak.

Rüzgar durmuyordu.
Ben sızlanırken, mızmızlanırken devirmişti çoktan rüzgarlıkları. Kırıp atıyordu sümbüllerimi. Beyaz sarı bir mezarlık olacaktı bahçe. Durursam önümde beyaz sarı bir mezarlık kalacaktı sadece.
Yorgun hissetmiyordum artık.Durgun değil öfkeliydim.
Demek ki sırf ben değildim mesele.
Değer vermeden, önemsemeden, sevmeden edemiyor... Asla gerçekten yalnız olamıyor insan.
Gürlüyor su. Esiyor rüzgar. Akıyor zaman. Ne sana ne sevdiklerine merhamet yok. Anlayış yok. Af yok.
Savaş kapıda. Ateş olmak. Sönmemek Közden yeniden alevlenmek.

Çıkmak istemiyordum hiç evden.
Karanlığın beyaz sabahında sarhoş olup, kırıp döküp, hayata sövüp, canı cehenneme demek istiyordum herşeye.
Durmuyordu rüzgar ama. Duramadım ben de. Seyirci kalamadım.
Bugün bir tek sümbüllerim için çıktım yataktan. Gerisinin hala canı cehenneme.