O Olmadan

Tanıdıktı ne de olsa yaşlı büfeci
Anlamıştı yolunda gitmediğini bir şeylerin,
Yine de cesaret edemedi daha fazlasına
Sadece iyi misin diyebildi.
...
Adamsa ayıp olmasın diye,
Yarım ağızla gülümsedi.
Buz kesmiş elleriyle uzandı,
Güçlükle kavradı siyah poşeti
...
Ağlamak üzereydi...
Tuttu.
...
Yorgun adımlarla...
Yavaş...
Çok yavaş yürüdü evine.
...
Yıkık bir adam,
Yıkık dökük bir eve girdi.
Soyunamadan,
Olduğu yere çöktü.
...
Yutkunmak istedi,
Olmadı.
...
Yarım adam,
Yarım kalbiyle,
Ancak yarım bir nefes alabildi.
...
Bundan böyle tüm acılar onundu.
...
Bugün o olmadan içecekti şarabı,
Bundan böyle,
...
...
...
Hep o olmadan içecekti.