Aşıp yalanları...
Renkli,
Süslü,
Boyalı,
Şeker kokulu masalları...
...
Olanı söyleğinde, tüm içtenliğinle.
Ve bittiğinde cümlelerin, apansız.
...
Sarfedip tükendiğinde...
Kalmadığında,
Dile getirmedik tek bir cümlen daha.
...
Olduysan gerçekten samimi,
Olabildiysen sahiden.
Yine de almıyorsa,
Anlamıyorsa,
Anlayamıyorsa dışarısı...
...
Bu soğuk ürpertici Dünya,
Hala boydan boya ayaklarının altına serili bırakıyorsa,
Sonuçsuzluğun sonsuz cehennemini.
Çıkmazını...
Öfkesini...
...
Sadece anla.
Bil.
Bunlar;
Bu yerler,
Bu insanlar,
Bu çağlar,
Seninkiler değil.
...
Önemli de değil zaten boşver dönmesin böylesi Dünya,
Ve akıp geçmesin daha fazla yaşam.
...
Sırtını gel zamana yasla.
Sanma sana şimdi son gibi görünen yakıp kavuracak seni.
Kaybolup gideceksin acı dolu anlaşılamayan bir nefesmiş gibi .
...
Bir an olsun üzülme çürüyüp gidecek olan bedenin için.
...
Yapılmasını gerekeni yaptın.
Artık hafifle sessizliğin ve ötesizliğin beyaz ışığında.
Kaybol hüküm sayılanın gerçek özgürlüğünde.
Hatırla,
Şimdi bitsen de,
Yarın ait olduğun zamanda dirilip, sonsuzlukda yaşayacaksın.
0 yorum:
Yorum Gönder