Kana Kana

Az olacaksa hiç olmasın.
...
Azdan gelecek fayda,
Varsın,
Hiç....
Hiç ama hiç kimseden,
Hiç bir şeyden,
Gelmesin.
...
Kan ter içinde atmış metrekarelik evden altı battal boy çöp poşetiyle çıkarken bunları mırıldanıyordum.
...
Kalbim,
Göğsümü parçalayıp çıkacak gibiydi anıları bir bir torbalara doldururken.
Yine de ağlamadım.
Büküldüm,
Ama kırılmadım.
...
Sevmediğim değil,
Aksine çok sevdiğim ama bana yetmeyen,
Yetemeyen,
Faydası dokunmayan,
Her şeyi attım.
Yarım olan...
Az olan...
Görevini yapamayan...
Sadece İDARE EDEBİLEN tüm o...
ESKİLERİ,
Bir saniye bile tereddüt etmeden fırlattım,
Uzaklaştırdım.
...
Ne vanilya kokulu bir tişört,
Ne bir liranın altında bozuk tek bir para,
Ne de yarı dolu küçük bir pil bıraktım geride.
...
Ya bir koleksiyoncu olacaktım,
Ya bir maceraperest.
Ya bu sahip olduklarımla,
Bana verilenlerle,
Tüm bu geride kalan kırıntılarlarla yetinip,
ÇIRPINACAKTIM.
Ya temizleyecektim hayatımı.
...
Ya onlardı,
Ya ben.
...
Üzüldüm,
Boğuldum,
Yer yer duruldum,
...
...
Durmadım.
...
Bir an duraksamadım.
...
İsim koyduğum...
Zaman zaman seslenip konuştuğum,
Örümceği bile gözümü kırpmadan süpürdüm.
Kırdım bacaklarını öteye savurdum.
Sonsuza dek saklayacağıma söz verdiğim eski sevgilimin küçük süs çikolatasını ezip,
Yüzüne bakmadan siyah poşetin dibine sürdüm.
...
Terliklerineyse bakamadım,
Üstlerini gazeteyle örtüp,
Elbise askısıyla kapının dışına sürüdüm.
...
Acıdı canım,
Çok...
Çok kanadım,
...
...
Ya benden arda kalanlarla,
İnat edip,
Devam edecektim.
Ya onlar kazanacaktı.
...
Yaptım,
Yaktım yıktım yokettim,
Ne yaşama, ne eşyaya, ne anıya saygı duydum.
...
Duyamazdım.
Ya onlardı,
Ya ben,
...
Ya ölümdü,
Ya kalım.
...
Her şey bittiğinde elimde boş bir şarap şişesi vardı.
...
Yarım kalan ruhumu dolduran,
Bir dolu şişeyi,
Fazlasıyla değil,
Sadece ölmemişliğin zaferiyle,
Kana kana içmiştim.