Kendime Özel

Düşününce,
Farkediyorum.
Bazı şeyler var ki adları bile yetiyor insanı rahatlatmaya.
Gökyüzü mesela.
Yalancı da olsa bir umutla dolduruyor beni.
Ve bazı isimler var ki duymak bile yetiyor heba olmuş geçmişi insana hatırlatmaya.
İsmi lazım değil şimdi hiç birinin.
Bitmiş olsalar da,
Sanki hiç gitmiyorlar.
...
Düşünmeyince,
Anlıyorum.
Bu soluduğum nefes.
Bu zevk.
Bu keder.
Yaşam ve ölüm.
Burası ve ötesi.
Acı ve huzur.
Başından beri hep olduğu gibi.
Aslında yoklar.
...
Ben yaratıyorum.
...
Her şeye rağmen ipte yürümemi sağlayan ironik irademle.
Bunca kurmaca mücadelemle.
Varolmayan o ilahi anlamdan,
Haliyle, epey uzağım.
...
Kazanmak ya da kaybetmek
Tutunmak ya da uçmak değil.
...
Yaptığım,
Bir şeyler yaptığımı sanmaktan öte değil.
Yaptığım,
Yaptığımı sandığım şeylerin sonuçlarıyla boğuşmak.
Sanmak.
...
Oysa iyi ve kötü arasındaki bitmek bilmeyen bir savaş değil bu.
Bu sadece...
...
...
Burası sadece...
Düşüncelerim,
Hislerim.
...
Algım.
...
Her bir koridor kendi çıkarımım,
Her duvar başka bir açmazım.
...
Burası,
...
...
Kendi ellerimle kurup yücelttiğim,
Kendi kişisel cennetim.
Kendime özel cehennemim.