Bambaşka Bir Sanat

Çekerken onca ıstırabı, yaşam devam etmiyor.

Acı zamanı durduruyor.

Geçmiyor,

…

Geçen,

Biten,

Tükenen,

Bir tek

…

Benim.

…

O ki;

…

…

…

Nefesi kesildiği an balkona çıkar…

Taze hava yüzüne çarpar,

İçine çeker onu ferahlar.

Der çok şükür.

Beş nefesi geçmiştir acısız.

Düşünmekten başka yapacak şey bulamaz,

Eli ayağı bir an olsun durmaz,

Gidip kahve yapayım der…

İki dakikada kaynar su,

İki dakikada içilir çamur.

Biter.

Dört dakikası da öyle kurtulmuştur hasarsız.

Sabah güneş doğar,

Ağacın yeşili parıldar,

Yaprak oynaşır,

Gül kımıldar…

İyi olacakmış gibi göğsüne bir coşku  dolar.

Geçer.

Acıdan kurtarabildiği birkaç saniyedir.

Benliğinden kurtulmak için içer,

Kalbini dindirmek için gezer,

Başka bir gerçek için okur…

Geride bırakabilmek için kendini…

Deli

Gibi

Koşar.

Oysa ne kadar içtiğinin, ne kadar gezdiğinin, ne okuduğunun…

Ne kadar hızlı…

Ne kadar uzağa koştuğunun hiç bir anlamı yoktur.

Durduğun an acı sana yetişir,

Seni şehvet dolu bir aşık gibi sarar.

İstemesen de seninle birleşir.

Denklemdir yaşamak,

Acı içinde yaşamaksa,

Bambaşka bir

Sanat.