Rüyalar Ters Çıkar

Geçenlerde kuzen mesaj attı;
Batu dedi seni rüyamda gördüm, yanan bir evdeydin.
Ölüyordun.
Direk yanan eve dalmak doğru değil o yüzden biraz uzakta duralım.
Gerçi durabilir miyiz? Durulabilir mi o yanan evden uzakta?
...
Herneyse,
Yanan evde ölmek ne ola ki dedim. Canım benim kötü bir şey söyleyemedi tabi.
Ters çıkar dedi, rüyalar ters çıkar.
Ömrüme ömür katılıyormuş meğer. İşte bu mükemmel dedim içten içe. Şöyle bir hayatımı düşündüm yine.
...
Hayatıma bir anlam katmaya çalışmak yıllarımı almıştı.
Çoğu kez inancımı, düşüncemi, gittiğim yolu sorgulamama sebep olmuştu.
Çok kez yön değiştirdim. Farklı şeyler denedim. Başka düşünceleri benimsedim.
Olmadı.
Hayatıma bir anlam katmaya çalışmak beni üzdü. Yordu.
Her merhabada karşılıksız bıraktı.
...
Vazgeçip, katmadan anlamı hayatın içine... umursamadan gelişine yaşamaksa içimdeki adını dahi bilmediğim bir şeyleri öldürdü.
Beni boşalttı.
İlahi bir amaç mıydı? Güzel geçmesi yeterli bir gün mü? Ölümsüzlük müydü mesele? Hazla yaşanılan tek bir an mı?
İyi mi kötü mü?
Ora mı bura mı, öyle mi böyle mi bıdı bıdı derken...
Derken yüzyıllar geçti.
Geçti gerçekten. Yemin ediyorum geldiiiii ve geçti.
Bugün oldu.
Farkettim ki bu sabah ne hikmetse hala yürüyorum bu yollarda. Şaşırmıyorum dersem bir gün bile kendime, bilin ki külliyen yalan söylüyorum. Sabahta ve akşamda nasıl oluyorsa hala çıkıyorum bu evden,
Üstümde bir gömlek bir pantolon,
Altımda hayalkırıklıkları, kapanmayan milyonlarca yara.
İlerliyorum bir hedefim varmışcasına.
...
O an diyemedim ama doğru söylüyordu kuzen,
Rüyalar hep ters çıkardı;
Ömrüme ömür katılıyor, yanan evde ölemiyordum.